Artykuł ukazał się w dwumiesięczniku Dolnośląskiego Klubu Ekologicznego – „Zielona Planeta” 3 (126) maj-czerwiec 2016
Wieża widokowa na szczycie Śnieżnika funkcjonowała w latach 1899–1973 i była atrakcją turystyczną nie tylko w latach przed- wojennych, ale również w odradzającej się Polsce. Została wyburzona ze względu na stale pogarszający się stan techniczny, coraz bardziej zagrażający życiu turystów. Ostatni projekt jej odbudowy ma dużą szansę na realizację.
W artykule możemy przeczytać o roślinach występujących na kopule szczytowej Śnieżnika.
Na podstawie inwentaryzacji botanicz- nej przeprowadzonej jeszcze w XX w., na terenie rezerwatu przyrody zidentyfi- kowano 6 typów zbiorowisk roślinnych. Schodząc od szczytu spotykamy acydofilne murawy wysokogórskie Carici Festucetum airoides (siedlisko przyrodnicze 6150), wyróżniające się stałym udziałem arktycznego gatunku, jakim jest turzyca tęga Carex bigelowii subsp. rigida. Bogate gatunkowo są rozległe traworośla pokrywające znaczną część kopuły Śnieżnika, gdzie obok licznych gatunków traw jak tymotka alpejska Phleum alpinum, owsica spłaszczona Avenula planiculmis, śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa, trzcinnik owłosiony Calamagrostis villosa swoje siedliska mają tu też rzadkie byliny: fiołek sudecki Viola lutea subsp. sudetica, pępawa wielkokwiatowa Crepis conyzifolia, pięciornik złoty Potentilla aurea, wiele gatunków z rodzaju jastrzębców Hieracium oraz sporadycznie rosnący dzwonek brodaty Campanula barbata.
Poniżej znajdują się sudeckie zarośla kosówki Pinetum mugo sudeticum, zbiorowisko całkowicie sztuczne, będące efektem nasadzeń prowadzonych na przełomie XIX i XX wieku. Kosodrzewina jest tam gatunkiem obcym, największe jej zgrupowania występują na N, NW i E stokach Śnieżnika i sąsiadują z górnoreglową świerczyną obszaru hercyńsko-sudeckiego Calamagrostio villosae-Piceetum (siedlisko przyrodnicze 9410). To naturalne zbiorowisko boru wysokogórskiego w rezerwacie występuje w piętrze regla górnego, na wysokości około 1185-1320 m n.p.m.
Wieża jest potrzebna
Za realizacją przedsięwzięcia przemawiają względy edukacyjno-poznawcze oraz szczególne walory krajobrazowe tego rejonu Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. W obecnym stanie, ruiny wieży widokowej nie są bezpiecznym miejscem dla zwiedzających, szczególnie dzieci. Dla turystów, widok rozpościerający się z wieży widokowej na szczycie Śnieżnika na otaczające go pasma gór po obu stronach granicy, stanowiłby dużą atrakcję, jak za dawnych lat. Obecnie, żeby spojrzeć na polską stronę, trzeba zejść ze szczytu, niszcząc tym samym cenną roślinność. Obiekt ten będzie jednym z przystanków, pozwalającym ukierunkować ruch turystyczny pomiędzy schroniskiem PTTK a szczytem Śnieżnika, zatem odbudowa wieży wpisuje się w schemat turystyki przyjaznej dla środowiska, dzięki czemu ma podstawy ekonomiczne, kulturowe i społeczne. Z przyrodniczego punktu widzenia, brak realizacji inwestycji przełoży się jedynie na mniejsze natężenie antropopresji w granicach rezerwatu przyrody.